Zanim przejdziemy do tego, dlaczego ten wynik jest tak niesamowity przyjrzyjmy się wokalistce oraz samemu utworowi.
Jeśli chodzi o treść, to utwór ma skomplikowany tekst, który często jest interpretowany na wiele różnych sposobów. Chociażby sama tytułowa aksamitka ma wiele różnych znaczeń, o czym artystka nie wiedziała podczas pisania piosenki. Doprowadziło to do tego, że piosenka napisana o miłości dwóch ludzi często jest interpretowana jako, na przykład piosenka o rozstaniu. Nie pomaga temu ton tekstu, który jest smutny i przygnębiający, co Aimyon skomentowała, że nie da się napisać piosenki miłosnej z tylko pozytywnymi i wesołymi emocjami, gdyż w miłości znaczącą jej częścią jest smutek, czy zazdrość. Sprawiło to, że początkowy koncept napisania prostej piosenki miłosnej zamienił się w coś bardziej, niespodziewanie skomplikowanego.
Do popularności utworu na pewno przyczynił się również teledysk w reżyserii Tomokazu Yamada, który ma aktualnie na YouTube 331 milionów wyświetleń. Został on nagrany w Szanghaju, a podzielić możemy go na dwa etapy, pierwszy, w którym artystka siedzi w ciemnym pokoju z jednym oświetlonym oknem, które symbolizuje właśnie tytułowego aksamitka oraz drugą część, podczas której wokalistka porusza się na deskorolce w deszczu po wspomnianym mieście. Uśmiechnięta Aimyon jadąca w deszczu dobrze oddaje właśnie tę niejednoznaczną tematykę utworu. Sama jazda na deskorolce i uciekająca od niej kamera, miała być też oddaniem niemożności przekazania tego co się naprawdę czuje osobie, którą się kocha. Czegoś co jest tak wielkie, że żadne słowa nie będą w stanie oddać siły tych uczuć.
Aimyon podczas tworzenia muzyki największą uwagę przykłada właśnie do tekstów piosenek, więc ten jak i wszystkie inne utwory zawierają sporą ilość smaczków jak i różnorodnych interpretacji, które nawet dla osób znających japoński stanowią nie lada wyzwanie.
To może wracają trochę do aspektu faktów – co takiego wyróżnia ranking “Hot 100” na Billboardzie od innych rankingów i sprawia, że on jest bardziej miarodajny i rzeczywisty?
Przede wszystkim jest to sposób w jaki tworzony jest ten ranking, pod uwagę, nie licząc oczywistych rzeczy jak sprzedaż płyt, pobrania cyfrowe, czy odsłuchania na streamingu, brane są również emisje utworu w stacjach radiowych, odtworzenia teledysków na serwisach wideo (np. YouTube), czy karaoke.
Sam koncept rankingu jest taki, żeby ukazywać nie to, ile sprzedało się płyt, a jak bardzo utwór przeniknął do społeczeństwa i to jak często, i dużo ludzi ma z nim aktualnie kontakt.
Możemy spojrzeć na samo karaoke, które jest dodatkowym czynnikiem branym pod uwagę. Według RIAJ, w 2017 roku odpowiadało ono za 17,4% wszystkich sposobów słuchania muzyki w Japonii, więc jest to element, którego nie można lekceważyć. Choć aktualnych statystyk na ten temat nie ma i zarobki w tym sektorze spadły od tego czasu dwukrotnie (z 5mld USD do 2,5mld USD) to nie jest prawdą, że karaoke w Japonii upada. Po pierwsze ono ewoluuje i dostosowuje się do aktualnego rynku. Chociażby od czasów pandemii coraz więcej osób preferuje posiadanie zestawów karaoke we własnym domu. Po drugie karaoke dopiero się odbudowuje i wzrosło z 1,5mld USD w 2021 roku do 2,5mld USD w 2022, co jest ogromną ilością jak na jeden rok.
Minęło dopiero 6 lat, więc ciężko określić, czy utwór “Marigold” osiągnie status ponadczasowego klasyka w Japonii, ale na ten moment nic nie stoi mu na drodze. To czy będzie on słuchany za 10, 20 czy 30 lat nie zmienia jednak faktu, że piosenka ta zapisała się w historii muzyki japońskiej – na zawsze.
